Terug van backpacken, wat nu?!

Ken je dat gevoel dat je, je familie, je vrienden, je huisje, je eigen lekkere bedje en zelfs dat kroegje waar je het normaal niet eens zo leuk vind gaat missen wanneer je al een langere tijd aan het backpacken bent? Spontaan boek je een ticket terug naar huis, want zo doe je dat op reis, alles lekker spontaan. Je komt terug naar Nederland en de eerste dag is het fantastisch om iedereen weer te zien, om lekker onder je eigen douche te staan, lekker in je eigen bed te liggen en die kroeg waar je het normaal niet eens zo leuk vond blijkt nog steeds niet zo leuk voor je te zijn. Maar dan komt ineens het besef…WAT DOE IK HIER?!

Alles en iedereen om je heen is hetzelfde gebleven, maar de persoon die er misschien van buiten nog aardig hetzelfde eruit ziet (behalve je poep bruine kleur van de zon misschien) is een totaal ander mens. Al je verhalen en je herinneringen die je iedereen zit te vertellen klinken zo onwerkelijk, maar tegelijkertijd ook nog zo vers! Dat backpackers mentaliteit wat je bij je droeg van niets moet en alles mag, het leven in het moment en je ziet wel waar de dag je naar toe brengt snappen de meeste mensen om je heen niet. De vragen die je naar je hoofd gesmeten krijgt zoals “en wat ga nu doen? Heb je al naar werk gezocht? Word het een kantoorbaan? Wat is je plan?” Echoën door je hoofd en het voelt alsof er iemand voor je staat en je keel heel hard dicht knijpt! Waar is mijn backpack?!

Zoals je begrijpt is dit wat mij overkomt wanneer ik thuis kom van een tijd reizen. Soms vraag ik mij af waar die Sadaf is gebleven die ik op reis was. De vrije, zorgeloze persoon die niks te gek lijkt, omdat alles mogelijk is! Zij is er gelukkig gewoon nog alleen merk ik dat die persoon soms even verdwijnt door de dagelijkse rituelen die wij hier gewend zijn te doen en soms meer je verstand te volgen dan je gevoel. Ik probeer ook hier helemaal mijn eigen gevoel te volgen, hoe lastig dat soms ook is, juist, omdat je niet meer alleen bent en toch onbewust word beïnvloed door de mensen om je heen. Door zoveel te reizen merk ik dat ik toch anders in het leven ben gaan staan. Heb ik geleerd om open minded te zijn en de kleine dingen in het leven te waarderen.

Iedere keer vind ik het lastig om mij in Nederland helemaal te aarden. Ergens te moeten blijven, het avontuur daar buiten te missen, om telkens nieuwe mensen te ontmoeten. Op reis ben je zo gewend om continue je spullen in te pakken als je het ergens even niet meer ziet zitten. Hier moet je ineens die knop omschakelen. Zit het je even niet mee? Wat ga je er dan aan doen? Zoveel reizen heeft wat dat betreft een negatieve, maar ook een ontzettend positieve werking op mij gehad. Ik weet ook van mijzelf dat ik nog zoveel van het leven eruit willen halen en nog zoveel plekken wil zien, culturen beleven en mijn wereld wil verrijken! Dat is voor mij zeker positief! Toch blijf het iedere keer weer lastig! Op reis heb je je familie en vrienden die je mist en eenmaal terug heb je die periode waarbij je een soort van ‘vlucht’ drang hebt en je weer terug wilt naar het leven van toen! Toch blijf ik reizen, want die unieke ervaring? Blijft mij verder en verder ontwikkelen als persoon en als mens. Het heeft mij de persoon gemaakt die ik nu ben!