“Nooit verwacht dat mijn droomman op duizenden kilometers afstand zou wonen”
Lees hier mijn interview met Shintaria en kom erachter hoe zij de man van haar dromen heeft gevonden!
Oorspronkelijk kom ik uit Indonesië, maar ik studeerde op mijn 19de in Maleisië. Ik was zo druk bezig met het behalen van mijn bachelor dat ik niet eens de tijd had om aan een vriendje te denken dus laat staan om überhaupt met iemand te daten. Tijdens mijn studie leerde ik een Nederlandse jongen kennen waar ik goed mee bevriend raakte.
Hij vertrok voor enkele maanden naar Nederland en kwam terug met een groep Nederlanders die stage zouden lopen in Kuala Lumpur. De jongen waar ik mee bevriend was stelde me voor aan Dennis. Ik keek Dennis aan en vond hem direct leuk. Zijn ogen, zijn lach! Zo te merken vond hij mij ook erg leuk aangezien wij na onze ontmoeting non stop contact met elkaar zochten.
In eerste instantie had ik er niks van verwacht aangezien hij zes maanden later terug naar Nederland zou gaan. We spraken steeds vaker af en de vlinders in mijn buik waren niet te vermijden. Ik kon mijn gevoelens voor hem niet opzij zetten ook al wist ik dat het moment zou komen waarbij wij afscheid moesten nemen. Afstand was op dat moment niet belangrijk genoeg om niet met elkaar af te spreken.
Voordat hij terug naar Nederland zou gaan hebben wij samen nog een reis door Cambodja gemaakt. Deze reis was dan ook heel speciaal. Hier hebben wij elkaar NOG beter leren kennen en groeiden wij nog dichter naar elkaar toe. Ik wist dat ik niet meer zonder hem wilde leven, maar toch kwam het moment dat wij echt afscheid van elkaar moesten nemen. Mijn hart brak in tweeën! Na maanden lang zo close te zijn geweest deed dit zo ontzettend veel pijn.
Omdat wij zoveel van elkaar hielden hebben wij besloten om een lange afstandsrelatie aan te gaan. Wij wilden onze relatie hoe dan ook laten slagen. Hoe ver de afstand tussen ons ook was. Zo probeerden wij zo vaak mogelijk met elkaar te bellen en te skypen om elkaar niet uit het oog te verliezen. We misten elkaar enorm en wilden elkaar zo ontzettend graag zien.
Het gemis werd steeds groter. Ik wilde naar Singapore om een baan te zoeken wat de afstand niet veel kleiner maakte. Dennis wilde graag bij mij zijn en gaf uit zijn enthousiasme zijn baan op en vloog ook naar Singapore. Ik kon niet wachten om hem weer te zien! Ik haalde hem op van het vliegveld en alles, maar dan ook alles voelde zo goed! Wanneer hij weer terug in Nederland was bleven wij constant contact houden waardoor het gemis wederom steeds groter werd.
Zo bleven wij heen en weer reizen om elkaar te zien. Ik naar Nederland en Dennis naar Singapore. Uiteindelijk hebben wij een beslissing moeten nemen. Gaan wij op deze manier verder met elkaar of gaan wij er echt iets van proberen te maken en aan onze toekomst samen beginnen? Een lange afstandsrelatie is verre weg van makkelijk te noemen. Uiteindelijk heb ik besloten om naar Nederland te verhuizen.
Ondertussen woon ik nu al vier jaar in Nederland en bevalt alles mij uitstekend hier. Ik spreek de Nederlandse taal, heb een goede baan, de man van mijn dromen en een schoonfamilie die ik als mijn eigen familie beschouw. Ze zijn fantastisch en ik kan super goed met hen opschieten! Ik heb hier mensen die van mij houden en ik van hen.
Een beter leven had ik niet kunnen wensen en ik heb alles wat mijn hartje begeert. Natuurlijk mis ik mijn familie enorm, maar ik probeer zoveel mogelijk contact met hen te houden en ze zo vaak mogelijk op te zoeken.
“Je kan dit zeker mijn happy ending noemen.“
Leave a Comment