De Tinder avonturen van Lisa (25)

Na veel aandringen van een vriendin heb ik besloten om het een kans te geven en ik moet zeggen dat ik het nog leuk vond ook. Lekker naar rechts swipen en oehhh nee dit is niks. Ik voelde me soms zelfs een beetje schuldig wanneer ik iemand naar links veegde puur om zijn uiterlijk. Wie zegt dat hij in het echt geen leuke jongen is?!Daar kwam ik hem dan tegen, een jongen helemaal mijn type. Hij had niet van die poserende selfies, maar dat is nou juist wat ik zo leuk aan hem vond. Nou daar gaat die dan hoppaa naar rechts en ja hoor het is een ‘match’!

Zelf verwachtte ik hier totaal niets van, We chatten steeds vaker en langer met elkaar en ik ben nou eenmaal niet zo van het snel afspreken, maar daar leek hij geen erg in te hebben. Na drie weken kwam pas het moment dat wij nummers uitwisselden en het uren lang chatten veranderde in uren lang bellen. Hoe kan ik nou zo’n klik hebben met iemand die ik nota bene nog nooit heb gezien? Ik wist dat ‘de vraag’ ooit een keer zou komen, maar ik kneep hem toch een beetje toen hij vroeg om een keer gezellig wat te gaan drinken. Het is niet dat ik nooit date ofzo, maar normaal gesproken heeft diegene mij al een keer gezien. Soms dronken in een kroeg, maar dan kan het er juist alleen maar beter op worden toch?

Hoe meer ik aan ons eerste date dacht hoe zenuwachtiger ik werd. Eén wijntje voordat ik hem ophaal van het station kan toch geen kwaad? Nou misschien raad je het al..één wijntje werd een halve fles! Ik weet hoe fout het was, maar ik deed het toch. Ik voelde me al een stuk zekerder en een tikkeltje aangeschoten. Daar stond die dan, wat een stuk dacht ik bij mijzelf!Helemaal zoals ik had verwacht. Met een brede lach liep hij op mij af en in mijn belevenis leek het wel een sprookje. Oke, wat verwacht je ook na al die wijntjes hé! In real life hadden we misschien nog wel een betere klik dan op de chat of aan de telefoon. We raakten niet uitgepraat toen we daar zo gezellig samen op het terras zaten. Onze interesses bleken het zelfde te zijn en wij hadden beiden geen benul meer van de tijd of de mensen die om ons heen zaten. Hij bestelde het ene biertje na de ander waarop ik het ene wijntje na de ander bestelde. Wanneer ik op stond om naar de w.c. te gaan begon het mij pas echt te duizelen. Voordat ik er erg in had stootte ik de tafel met onze glazen om en struikelde ik over mijn eigen benen. Daar lag ik dan op de grond terwijl hij mij met verbazing zat aan te kijken. “Voel jij niks van al die biertjes dan?” vroeg ik hem. Uhmmm nee ik drink niet vandaar dat ik 0% biertjes bestel. Hoe gênant was dit zeg…het is een wonder dat hij weer met mij af wilde afspreken en hij vond mijn klunzigheid nog leuk ook! Kluns…noem het maar lam!

Wegens privacy redenen zijn de namen in dit artikel fictief.