De Tinder avonturen van Lisa (25) Part II

Na onze eerste date waarbij ik mijzelf zo ontzettend voor schut heb gezet door iets te veel wijntjes te drinken was het een wonder dat Mark en ik weer samen op date gingen. Uch alleen het woord al… ‘daten’ vind ik zo verschrikkelijk klinken. Zoals jullie merken heb ik het niet getroffen met de mannen die ik in mijn leven heb leren kennen. Ik val zeg maar op ‘de foute ‘man . Je kent het vast wel, ééntje die naast jou nog 10 anderen heeft zonder dat jij hier ook maar iets van af weet. Zelf had ik de moed al een beetje opgegeven. Waarom

trek ik telkens de verkeerde mannen aan? Al lijken zij qua uiterlijk niets op elkaar, qua innerlijk lijken ze zoveel op elkaar dat je bijna zou denken dat als ze elkaar nou zouden leren kennen dan zouden ze nog beste vrienden zijn ook! Keer op keer iemand helemaal leren kennen wat uiteindelijk op niets uitdraaide. En dan nog niet te spreken over al de energie die je erin hebt gestoken. Ik geef toe dat ik ook een gevalletje apart ben en nou ook niet echt de makkelijkste ben om te daten. Nou vooruit…poging numero honderd en één!

Hij kwam mij oppikken om samen te bowlen. Ik ben al niet zo’n held in bowlen, maar wat kan er nou in vredesnaam fout gaan als je gaat bowlen? Dit kan ik! Hij stapte zijn auto uit en jeetje wat zag hij er weer goed uit zeg! Weer kwam hij op mij af lopen met een brede lach. Wat heeft hij een vrolijke kop zeg…daar smelt je toch helemaal bij weg? En dan die blik in zijn ogen, ken je die blik? Die blik waarbij zijn ogen en pupillen zo groot worden als die naar je kijkt waardoor je het gevoel krijgt dat jij de enige vrouw op deze wereld bent waar hij op zou kunnen vallen!

Wauw zou het dan toch een keer goed gaan? Alles liep die avond op rolletjes. Ik had mijn mooie jurkje aan en ik kon aan hem merken dat hij hem ook leuk vond. We hadden de ene lachkik na de ander en konden niet stoppen met praten. Njaa..vooral ik niet. Na een klein ongevalletje waarbij ik me met een blowlingbal in mijn handen omdraaide en hij achter mij stond waardoor de bal hard tegen zijn zij kwam, liep alles op rolletjes! Na het bowlen deed ik mijn hakken weer aan en was het tijd om af te rekenen. Plotseling stond hij achter me en begon hij wat te fluisteren in mijn oor. Wat romantisch dacht ik bij mijzelf! Totdat ik mij besefte wat hij nou net zei. Ik kon het niet geloven, zei hij dat nou echt? Pak je spullen dan rennen we snel weg! ‘Hoe bedoel je dan rennen we snel weg’? vroeg ik. Waarop hij antwoorde ‘ja we kennen hier toch niemand. Schiet nou maar op’. Heel rustig liep ik naar de kassa om af te rekenen en het enige wat ik dacht was…ik geef het op! Ik word een non!

Wegens privacy redenen zijn de namen in dit artikel fictief.