Ben jij je zelf op je werk?

Zo ontzettend vaak hoor ik van mensen dat zij op hun werk toch heel anders zijn dan in hun vrije tijd. Wanneer je een kantoor baan hebt in een formeel bedrijf snap ik dat je netjes over wil komen en een bepaalde status hoog te houden hebt, maar mijn god wat lijkt mij dit dood en dood vermoeiend zeg! Om dag in en dag uit een masker te moeten dragen en je werkelijke ‘ik’ hierachter te moeten verschuilen. Ben jij niet je zelf op je werk? Nee, sorry dan snap ik je echt niet.

Naar mijn idee zijn mensen soms zo bezig met carrière maken, dat zij hierdoor zich zelf een beetje bij beetje kwijt raken. Geloof mij, ook ik vind mijn werk belangrijk. Wanneer ik naar een sollicitatie gesprek ga probeer ik zo dicht mogelijk bij mij zelf te blijven en dan ook echt mijzelf te zijn. Met mijn gekke buien, mijn ontzettend vele geklets en hoop ik natuurlijk ook dat ik word aangenomen. Ben ik dan toch niet de persoon naar wie zij op zoek zijn dan pas ik blijkbaar als persoon ook niet bij het bedrijf. Ik word liever genomen zoals ik ben dan dat ik een masker moet dragen. Dan is 40 uur per week echt heel lang!

Ook weet ik dat heel veel mensen het hier niet mee eens zijn, maar ik heb eerder banen gehad waar ik niet volledig mij zelf kon zijn of zelf dacht dit niet te kunnen zijn. Hierdoor maakte ik mijzelf juist dood en dood ongelukkig en liep ik alleen maar tegen een muur aan. Sindsdien heb ik mezelf voorgenomen om dit nooit meer te doen en waar ik ook kom mijzelf te blijven. Nemen ze mij niet zoals ik ben? Dan is dat jammer! Nemen zij mij wel zoals ik ben dan heeee lucky you!