Solo op reis

Mijn ticket was geboekt en wat zo ontzettend ver weg leek was ineens werkelijkheid geworden. Ik huilde tranen met tuiten wanneer ik afscheid nam van mijn familie. Nu ging mijn avontuur dan toch echt beginnen. Daar ga je dan, helemaal alleen naar de andere kant van de wereld. De spanning gierde door mijn lijf en de vragen; “waar ben ik aan begonnen? Heb ik wel de juiste beslissing genomen? Wat nou als alles helemaal mis gaat?” spookten door mijn hoofd. Maar diep van binnen wist ik dat ik dit moest doen! Diep van binnen wist ik dat dit mijn lot was en ik hier alleen maar beter en sterker van zou worden.

Lekker uit eten in je eentje, lekker in de kroeg zitten in je eentje, lekker touren op de scooter in je eentje en moederziel alleen er op uittrekken naar the middle of no where. Mijn god waar ben ik aan begonnen?!!! Dan besef je pas dat je normaal gesproken thuis nooit echt iets alleen doet. Er zelf op uittrekken was een beetje spannend, maar ik vond het fantastisch! Ik hoefde met niemand rekening te houden en scheurde lekker door de stad, land, bergen en ontmoette hier zoveel locals! Tijdens het eten was ik ook niet echt alleen aangezien andere backpackers en locals het maar al te leuk vonden om aan te schuiven. 

De eerste keer dat ik alleen naar de kroeg ging voelde ik mij een enorme loser die zonder haar vrienden in haar eentje aan de bar ging zitten. En nu? Een beetje om mij heen kijken, nog maar een slokje van mijn biertje nemen, nog maar 100 keer naar mijn telefoon staren terwijl er niks op te zien viel, lekker andere mensen bekijken die het zo naar hun zin hadden dat ze niet meer recht konden lopen. En toch stond ik binnen no time met een aantal mensen te kletsen en hadden wij de tijd van ons leven. Zo makkelijk is het om mensen te leren kennen wanneer je alleen op reis bent!

Tijdens mijn reis heb ik een kant van mijzelf leren kennen die ik nog niet kende. Heb ik angsten overwonnen die ik nooit dacht te kunnen overwinnen. Heb ik geleerd om keuzes te maken zonder enige invloed van buitenaf en de meningen van anderen. In Nederland heb ik altijd mijn familie en vrienden om mij heen gehad, maar hier heb ik geleerd om echt alleen te zijn en toch te genieten. Om contacten met zoveel andere mensen te maken, locals en andere backpackers. Ieder van hen heeft mijn leven verrijkt en mij zoveel bij geleerd over het leven. Juist doordat zij zo anders en open minded in het leven staan. Met sommigen van hen heb ik nog steeds contact, wat alles nog specialer maakt. 

Niet alles liep altijd even soepeltjes. Zo heb ik ook genoeg situaties meegemaakt waarbij letterlijk alles tegen zat. Van geen slaapplek kunnen vinden waardoor ik als meisje alleen met een backpack op mijn rug de hele nacht door de straten heb moeten slenteren, tot aan een (nep) taxi die mij ergens in the middle of nowhere afzette waar geen kip te bekennen was. Hoe heerlijk ik het ook vond om alleen te zijn, heb ik ook vaak momenten gehad dat ik mij echt eenzaam voelde wanneer alles even tegen zat. 

Deze momenten zijn voor mij juist de momenten geweest die ik nog het meest koester. Door zulke momenten heb ik niet alleen mijzelf zo goed leren kennen, maar heb ik ook geleerd om dicht bij mijn eigen gevoel te blijven. Door positief te blijven weet je dat hoe erg alles ook tegen zit, het wel weer allemaal goed komt. Ik kan wel zeggen dat ik door alleen te reizen ontzettend ben gegroeid als persoon en veel sterker in mijn schoenen sta! Mocht je dan ook de mogelijkheid hebben om alleen te reizen, al is het voor een week, een maand of een jaar dan raad ik je sterk aan om dit te doen! Zoek je grenzen op, stap uit je comfort zone en LEEF je avontuur!